Yiyecek Atığı Problemi

Dünyada büyük bir problem (1,3 milyar ton/yıl), 

Türkiye de bu konuda (13 milyar kg/yıl, kişi başı 168kg/yıl) ile Amerika ve Avustralya ile birlikte en çok atık oluşturan ülkelerin başında geliyor.

Kaynak: https://www.magnet.co.uk/advice-inspiration/blog/2018/February/food-waste-around-the-world/

Tarımın günden güne zorlaşması

Üretim koşullarının bu kadar zor olduğu, yani tarım araçları için yakıtın bu kadar pahalı, işçiliğin bu kadar zahmetli, taşımacılık ve aracılık giderlerinin bu kadar fazla olması yiyecekleri atmamızdaki rahatlığımızı maalesef azaltmıyor. 

Bitmiş yemeğin görünmeyen girdileri

• Bitmiş yemeğin atılmasında durum daha acı. 
• Meyve-sebzelerin satın alınması için ciddi zaman ve emek harcıyoruz.
• Evimize taşıyoruz.
• Buzdolabında bekletirken yer ve soğutma için enerji,
• Yemek haline getirmeden önce temizlik için su, 
• Parçalamak için enerji,
• Pişirmek için doğalgaz, tüp gaz veya elektrik,
• Daha sonra bozulmasın diye yine yer ve soğutmak için enerji harcıyoruz.

Bir ürüne bu kadar girdi varsa, maliyetler artık satın alınan sebzelerin çok üzerindedir. 

Bu kadar zengin değiliz. Milli servetimiz çöpe gitmesin! 

Güven Problemi

Büyüklerimiz, atalarımız geçmişte insanımızın birbirine ne kadar bağlı, güven içerisinde, mutlu ve huzurlu yaşadığından bahseder. Şu günlerde ise ayrışma, kutuplaşma ve insanların birbirlerine olan güvensizliği belki de gelmiş geçmiş en yüksek seviyeler seviyesindedir.

Neden insanımız birbirine güven ve saygı duymuyor?

Neden trafikte birbirlerine küfreden, kavga eden insanlar görüyoruz?

Neden insanlar hiç yere birbirlerini öldürüyorlar?

Birbirimize eleştirel bakıyoruz, dedikodu ediyoruz. Komşumuzun sorunu artık bizim sorunumuz olmaktan çıktı, kendimizi rahatlatıyoruz, neyse bizim başımıza gelmedi diyerek.

Sebepler sizce ,

• Dış güçler mi?
• Ekonomi mi?
• İnsan nüfusundaki parabolik artış mı?
• Zamansızlık mı?

Daha birçok sebep sayılabilir. Bu sebepler gerçekten etkilidir de. Peki, yapabilecek hiçbir şey yok mu? Karşımızdakinin de bir ananın evladı, çocuklarına bakmakla yükümlü olan bir ebeveyn, üstü ile çatışan bir çalışan, direksiyon sallayan bir şoför olduğunu unutuyoruz. 

Aslında bugün kızdığımız kişi yarın biziz. 

Kendimize kızıyoruz. Sonra kızgınlığımızı da yakınlarımıza yansıtıyoruz.

gitmesin platformu, insanların bir şeyler paylaşarak birbirlerine güvenecekleri, günden güne büyüyen bir topluluk. 

gitmesin'de  paylaşmaktan mutluluk duyan insanlar, bir şeyler çöpe gitmesin diye onları kurtaran insanlar her geçen gün artacak. 

Hayalimiz sosyal statüsünden bağımsız, art niyetsiz, birbirlerini seven ve paylaştıkça mutlu olan bir topluluk. 

Biz inanıyoruz, siz de inanın!